เราเขียนรำลึกเหตุการณ์รัฐประหาร เมื่อวันที่ 22 พ.ค. 2557 แทบทุกปี เพราะเป็น ‘จุดเปลี่ยน’ สำคัญ ที่ทำให้ประเทศไทยเดินมาถึงจุดที่เรายืนอยู่ ณ ปัจจุบัน
กล่าวโดยย่นย่อ การรัฐประหารของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) เกิดขึ้นโดยฉวยประโยชน์จากความขัดแย้งที่คนกลุ่มหนึ่งออกมาขับไล่รัฐบาลพลเรือนของยิ่งลักษณ์ ชินวัตร อ้างเหตุเรื่องการทุจริตโครงการรับจำนำข้าวและการผลักดันร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรม ที่แม้จะยุบสภาให้เลือกตั้งใหม่แล้วก็ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว ทั้งขัดขวางการเลือกตั้งอ้างเรื่อง ‘ปฏิรูปประเทศก่อนเลือกตั้ง’ จนท้ายสุดการเมืองติดล็อก เปิดช่องให้ทหารประกาศกฎอัยการศึกช่วงกลางดึกของวันที่ 20 พ.ค. 2557 ก่อนจะประกาศยึดอำนาจในอีก 2 วันถัดมา และผู้นำรัฐประหารก็อยู่ในอำนาจยาวมาจนถึงปัจจุบัน แม้จะแต่งเพลงโฆษณาชวนเชื่อ “..เราจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน..” อาศัยรัฐธรรมนูญที่วางกลไกสืบทอดอำนาจไว้อย่างแน่นหนา องค์กรอิสระที่มีการส่งคนไปนั่งหลายแห่ง และ ส.ว.ที่คณะรัฐประหารคัดสรรคนที่ไว้ใจได้ทั้ง 100%
คำถามที่อยากชวนทุกๆ คนคุยก็คือ ผ่านมา 8 ปีแล้ว ชีวิตของแต่ละคนเป็นอย่างไรกันบ้าง ดีขึ้นบ้างไหม มีความหวังกันหรือเปล่า และการที่คนกลุ่มหนึ่ง ‘อยู่ยาว’ มันส่งผลกระทบอะไรต่อชีวิตของทุกๆ คน
‘รัฐประหาร’ ยังจำเป็นกับสังคมไทยอยู่ไหม ให้ประโยชน์อะไรกับประชาชน ผู้เป็น -เจ้าของประเทศ- บ้าง
#Brief #TheMATTER
