เคยกันหรือไม่กับการจับจ้องมองไปยังคนรอบข้างพร้อมจินตนาการว่า อีกฝ่ายมีชีวิตอย่างไร เช่นว่าเห็นเด็กนักเรียนสาวนั่งหลับคาโต๊ะในร้านอาหาร แวบแรกอาจคิดเพียงว่าเธอคงเหนื่อย แต่เมื่อจ้องมองเธอไปเรื่อยเรื่องราวต่างๆ ก็เริ่มพรั่งพรู …เธออ่านหนังสือสอบจนถึงเช้า เธอเลิกกับแฟนแล้วร้องไห้ทั้งคืน เธอต้องทำงานพิเศษเพื่อช่วยใช้หนี้ที่บ้าน ฯลฯ
ฟังดูอาจเป็นเรื่องสนุกที่ทำยามว่าง แต่นวพลจริงจังกับเรื่องนี้จนสามารถทำให้มันกลายเป็นนิทรรศการศิลปะได้ ครั้งแรกที่เห็นคำบรรยายงานว่า Photographic Screenwriting ผู้เขียนก็งงว่ามันคืออะไร แต่เมื่อได้ชมของจริงก็เก็ตทันที มันคือการรวบรวมภาพผู้คนที่นวพล (แอบ) ถ่ายจากประเทศต่างๆ ส่วนด้านข้างของภาพก็มีบทภาพยนตร์สั้นๆ ที่นวพลแต่งเติมขึ้นมา หรือพูดได้ว่า ‘มโน’ เรื่องขึ้นมาล้วนๆ
นวพลอธิบายไว้ในแถลงการณ์หน้างานว่าคนเขียนบทหรือผู้กำกับนั้นเป็น ‘ขโมย’ พวกเขาสร้างตัวละครจากคนรู้จัก ส่วนโลเคชั่นก็ไปคัดลอกมาจากสถานที่สักแห่ง นวพลอาจถือเป็นผู้ฉกฉวกชีวิตเสี้ยวหนึ่งของบรรดาคนในภาพมาใช้งาน แต่มองอีกแง่เขาเป็นผู้สร้างสรรค์ด้วย ปฏิเสธไม่ได้ว่าบท (มโน) ที่เขาเขียนขึ้นมามีความลึกซึ้ง ไม่ตื้นเขิน มันมีอารมณ์หลากหลาย ทั้งตลกร้าย เหวอเซอร์เรียล ไปจนถึงโรแมนติก
ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ นวพลเป็นคนเขียนบทอาชีพ เขาเขียนบทหนังเองทุกเรื่องหรือช่วยเขียนบทให้คนอื่นมาก็ไม่น้อย ในงานจึงมีสิ่งที่พิสูจน์ทักษะด้านนี้ของนวพล นั่นคือการ live screenwriting ที่นวพลแอบเฝ้ามองผู้ชมจากที่ไหนสักแห่ง จากนั้นก็พิมพ์บทภาพยนตร์สดๆ ขึ้นจอโปรเจกเตอร์ ผู้เข้าชมทุกคนมีสิทธิ์กลายเป็นตัวละคร เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ และมีบางวันที่นวพลทำทุกรกิริยาเขียนบทสดต่อเนื่องยาวถึง 6 ชั่วโมง (Write A Lot สมชื่องาน)
ตามประสาคนที่ชอบจินตนาการอะไรไปเรื่อย หนึ่งในสิ่งที่ผู้เขียนคิดระหว่างเดินชมงานคือถ้าคนในภาพถ่ายได้มาดูนิทรรศการนี้เขาจะรู้สึกอย่างไร พวกเขาจะรู้สึกว่าชีวิตตัวเองถูกขโมยอย่างที่นวพลว่าไว้หรือเปล่า แต่ผู้เขียนแอบเชื่อว่าพวกเขาน่าจะรู้สึกยินดีกับการขโมยครั้งนี้อยู่บ้างเหมือนกัน
นิทรรศการ I WRITE YOU A LOT จัดแสดงถึงวันที่ 7 สิงหาคม 2559 ณ BANGKOK CITYCITY GALLERY ซอยสาทร 1 (MRT ลุมพินี)
จากคอลัมน์ Top Shelf (Movie) โดย คันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง : giraffe Magazine 42 — Humour Issue
ติดตามเรื่องราวอื่นๆ ได้ที่ readgiraffe.com
