วันนี้คุณทำปากกาหาย หรือลืมกุญแจไว้ที่ไหนสักแห่งแล้วรึยัง? ใช้เวลานานแค่ไหนถึงยอมรับว่าของนี่หาย ไม่ใช่หาไม่เจอ
ไหนใครขี้ลืม ชอบทำข้าวของหายกันบ่อยๆ บ้าง บางคนดูจะชอบทำของหายเป็นชีวิตจิตใจ ทำไม๊ทำไมเราถึงได้ทำข้าวของสำคัญ เช่น กุญแจ กระเป๋าสตางค์ หรือบัตร ATM หาย ก็รู้นะว่ามันสำคัญ แต่สุดท้ายก็ชอบเอาไปลืมวางไว้ที่ไหนไม่รู้ มีงานสำรวจบอกว่าเดือนๆ หนึ่งเราทำของหายกันไม่น้อย และทั้งชีวิตเราต่างทำข้าวของหายกันเป็นพันชิ้น ใช้เงินจำนวนมหาศาลไปกับความป้ำๆ เป๋อๆ นี้
มีรายงานจากหลายประเทศพบว่าคนในชาติต่างทำของหายกันเป็นกิจวัตรและต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อมาชดเชย
จากการสำรวจคน 2,000 คนในอังกฤษรายงานว่า ในชีวิตเราโดยเฉลี่ยเราทำของหายอย่างน้อย 3,000 ชิ้น เราทำปากกาหายไปอย่างน้อย 384 แท่ง เสื้อผ้า 192 ชิ้น และร่มอย่างน้อย 64 คัน (อันนี้อังกฤษเนอะ คงทำร่มหายกันบ่อยๆ) คนอังกฤษสองในสามคนบอกว่าตัวเองทำของหาย ‘เป็นประจำ’ และพบว่าเฉลี่ยแล้วจะต้องจ่ายเงินราว 4,480 ปอนด์ทั้งชีวิตจ่ายเพื่อซื้อของมาทดแทน
เดือนๆ หนึ่ง เฉลี่ยแล้วคนอังกฤษทำของหายราว 4 ชิ้น ของที่คนทำหายมาที่สุดตามลำดับคือ กุญแจ โทรศัพท์มือถือ ปากกา แว่นตา รีโมต เงิน ถุงเท้า ที่ชาร์จมือถือ บัตรเอทีเอ็ม และถุงมือ
ในสหรัฐฯ บริษัท Pebblebee.com ผู้ผลิตอุปกรณ์ติดตามของบลูทูธ (แบบที่เราไปแปะไว้ตามของสำคัญๆ ให้หาเจอ) บอกว่าอเมริกันชนเสียเงินไป 5,591 เหรียญสหรัฐ (พอๆ กับคนอังกฤษ) จากการสำรวจบอกว่าเมื่อทำของหายแล้วจะใช้เวลาหาประมาณไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ถึงจะยอมรับว่าหายแน่นอน และคนครึ่งหนึ่งยอมรับว่าประสบการณ์การทำของหายและซื้อของมาแทนนำความรู้สึกไม่สบายใจมาให้ จากการสำรวจพบว่าข้าวของมีค่าที่คนทำหายมากที่สุดคือเครื่องประดับ (25%) และอุปกรณ์เทคโนโลยี เช่น มือถือ แลปท็อป กล้องถ่ายรูป (12%) นาฬิกา (6%) และเสื้อผ้า (6%)
สำหรับข้าวของสิบชิ้นที่คนอเมริกันทำหายกันมากที่สุดคือ กุญแจรถ กุญแจบ้าน อุปกรณ์กันหนาว เสื้อผ้า บัตรเครดิต กระเป๋าสตางค์ นาฬิกาและเครื่องประดับ เงินสด ร่ม และใบขับขี่
ชาวออสซี่เองก็มีรายงานการทำของหายไม่ต่างกัน Tile บริษัทผลิตอุปกรณ์ติดตามข้าวของด้วยระบบบลูทูธ บอกว่าชาวออสซี่หนึ่งในสิบคนทำของหายทุกวัน และโดยเฉลี่ยใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการตามหาและควานหาข้าวของที่หายไป ในทำนองเดียวกันกับคนอเมริกัน ที่พอของหายไปประมาณ 1 สัปดาห์ถึงจะตัดใจว่าของนี้หายไม่ใช่แค่หาไม่เจอ ซึ่งผลสำรวจของออสเตรเลียแยกของหายออกเป็นสองประเภทคือ หายจริงๆ ห้าอันดับคือ กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ กุญแจบ้าน และบัตรธนาคาร กับอีกแบบคือของที่ชอบเอาไปวางผิดที่ คือ รีโมต มือถือ กุญแจบ้าน กระเป๋าสตางค์ และพวกเอกสารสำคัญต่างๆ
ดูเหมือนว่าพวกเราจะทำของหายกันอยู่เป็นประจำ ถึงจะเป็นข้าวของเล็กๆ น้อยๆ สุดท้ายก็นำมาซึ่งความยุ่งยากในการซื้อหามาทดแทน และยิ่งถ้าเป็นหัวใจหรือความรักละก็ บางครั้งหายไปแล้วก็ต้องทำใจให้ได้เนอะ
อ้างอิงข้อมูลจาก
