กระทะสีดำดั๊น สีตกใส่น้ำซุป กลายเป็นซุปสุกี้น้ำดำ
ความผิดพลาดเป็นเรื่องปกติ เราต่างถูกสอนว่าผิดเป็นครู ใครๆ ก็ทำผิดพลาดกันได้ แต่เราจะจัดการกับความผิดหรือความพลาดที่มันเกิดขึ้นยังไงมากกว่า
ตรงนี้เลย แบรนด์ที่ดูมีความเป็นมนุษย์ อืม ถึงจะเป็นมังกร แต่มันก็มีความมนุษย์อยู่ในนั้น เป็นตัวแทนของแบรนด์ที่เป็นเหมือนเพื่อน เป็นคนที่ใส่ใจดูแลเรา พอมาถึงจุดที่แบรนด์สะดุดล้มจากเหตุไม่คาดฝัน กระทะเจ้ากรรมแทนที่จะเป็นตัวชูโรงใหม่ กลับกลายเป็นปัญหาขึ้นมา
มีความผิดพลาดก็แก้ไขกันไป คำชมหนึ่งก็เห็นว่าทางแบรนด์ออกมารับฟังและพยายามแก้ไขปัญหาอย่ารวดเร็วและจริงใจ มีการออกแถลงการณ์ ไปจนถึงปิดร้านสาขาหลักๆ ตั้งสองวัน คือถ้าคิดเป็นมูลค่าก็เป็นรายได้จำนวนไม่น้อย อีกหลายสายก็มีความเห็นว่า แต่ที่น้องก้อนออกมาแถลงก็ไม่ชัดเจนเท่าไหร่นะ เรื่องสีดำที่หลุดออกมาจากกระทะมันคืออะไรกันแน่ แถมเรื่องความปลอดภัยทางอาหารมันเป็นเรื่องสำคัญนะ
FB: BBQ Plaza
ผิดเป็นครู ผิดเป็นคำ
ทั้งๆ ที่เรารู้สึกว่าความผิดเป็นเรื่องที่เกิดกับเราได้ทุกคน แต่แปลกมั้ย สังคมเราเวลาทำผิดน้อยครั้งมากที่จะออกมายืดอกยอมรับ และจะแก้ไขอย่างไร พอมีคนกล้าออกมายืดอกรับมันเลยเป็นเหมือนกรณีหายาก เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมกันเป็นพิเศษ
ไอ้คำว่าผิดเป็นครูมันเลยเหมือนเป็นแค่คำพูดคมๆ เฉยๆ เพราะพอมีเรื่องผิดพลาดอะไรขึ้นมา พลังแห่งการ ‘แถ’ จนล้อฟรีก็จะเกิดขึ้นทุกทีไป
เช่น ไม่นานมานี้ ด้วยธรรมเนียมของบ้านเราที่พอมีอะไรไม่ดีก็ต้องแสดงสัญลักษณ์ มีการเผาหรือทุบทำลายต่อหน้าสักขีพยาน ประมาณว่า จงดู นี่คือสิ่งชั่วร้าย เราจะเผาแม่มดแล้ว เราได้จัดการมันแล้ว สังคมจะสะอาด เสร็จแล้วก็เอารถไถมาบดหนังโป๊ แต่บังเอิ๊ญ ไอ้ของกลางดันเป็นกัญชาหรือใบกระท่อม พี่แกก็อยากจะเผายาเสพติดโชว์เลยไปเกณฑ์เด็กนักเรียนมามุงดูการเผา
ผลก็คือ เยิ้มสิครับ เยิ้มไกลไปจนถึงสื่อต่างชาติ เอาไปล้อการกระทำที่ต๊องๆ ของหน่วยงานไทย
อืมมันก็น่าอายนะ และมันก็เป็นความผิดพลาด คือคงจะชินกับพิธีกรรมการทำลายของกลางต่อหน้าสักขีพยาน ผลคือ สุดท้ายออกมาแก้ตัวกันพัลวัน ว่า เอ้อ เด็กนี่เอามายืนเฉยๆ ถ่ายรูปแล้วไป เออ เชื่อๆ
ถ้าใช้วิธีขอโทษแล้วบอกว่าจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก จริงๆ ก็ง่าย แต่อาจจะยากในทางความรู้สึก โดยเฉพาะเรื่องการเสียหน้าอันเป็นหนึ่งในเรื่องใหญ่ของสังคมไทย
matichon.co.th
ขอโทษแค่ไหนจะพอ
ช่วงที่ฮิตแชร์ภาพแก้วที่แตก แล้วบอกว่านี่ก็เหมือนความรู้สึก ขอโทษของที่แตกไปแล้ว มันหายไหม ซึ่งก็นะ ความรู้สึกกับการบุบสลายของสิ่งของมันก็ต่างกัน
Paulo Coelho นักเขียนคนสำคัญ ให้อภัยได้แต่อย่าลืมเพราะไม่งั้นจะเจ็บซ้ำ การให้อภัยคือการเปลี่ยนมุมมอง ส่วนการลืมคือการสูญเสียบทเรียน (“Forgive but do not forget, or you will be hurt again. Forgiving changes the perspectives. Forgetting loses the lesson.”)
การขอโทษและการให้อภัยเป็นเรื่องซับซ้อน จากคำของพี่ Paulo การขอโทษมันก็ไม่เชิงเป็นเหมือนสิ่งของที่สลายไปแล้วแล้วจะกลับมาไม่ได้ ความรู้สึกที่เสียไป บางทีก็เป็นเรื่องของการเรียนรู้และเปลี่ยนแปลงทัศนคติมุมมอง แต่ก็นั่นแหละ บางทีเรื่องการขอโทษการให้อภัยก็เป็นเรื่องแล้วแต่กรรมและวาระ แล้วแต่ความรุนแรงและความจริงใจของการแก้ไขความผิด
กรณีบาร์บิกอนของเรา การออกมายอมรับและหาทางแก้ไขความผิดเบื้องต้นก็โอเค แต่ในแง่ของการแสดงความรับผิดชอบ เสียงอีกด้านที่บอกว่าฐานะกิจการด้านอาหาร ความปลอดภัยทางอาหารก็เป็นเรื่องสำคัญ การที่จะเปลี่ยนแปลงอุปกรณ์ต่างๆ ที่จะมีผลกับสุขภาพและความปลอดภัยมันน่าจะมีความรัดกุมกว่านี้ไหม หรือผลกระทบทางสุขภาพของคนที่เจอน้ำดำเข้าไปจะจัดการให้ชัดเจนอย่างไร เป็นความท้าทายต่อไป ว่าจะกู้ความเชื่อมั่นของลูกค้ากลับมาได้ไหม
