ว่าด้วยความเป็นห่วงเป็นใยของแฟนคลับ

อาทิตย์ที่ผ่านมา หน้าฟีดส์โซเชียลจับจ้องไปที่ประเด็นใหญ่สองเรื่อง นั่นก็คือการแข่งขันฟุตบอลโลก กับการกู้ภัย ช่วยเหลือ 13 ชีวิตที่ติดถ้ำอยู่

ฉันก็ตามทั้งสองข่าวไปพร้อมๆ กัน

ตอนนี้น้องๆ  หมูป่ารอดแล้ว (ปล่อยให้ไลออน มัส เอ๊ย อีลอน มัสก์ หัวร้อนทางทวิต ฟาดงวงงาต่อไป)

ฟุตบอลโลกก็ได้แชมป์ปีล่าสุดแล้วคือฝรั่งเศส (และฉันเชียร์โครเอเชีย…) และตอนนี้ไม่รู้ชะตากรรมของกลุ่มสาวนักประท้วงอย่าง Pussy Riots จะเป็นยังไงบ้าง หลังจากวิ่งลงไปกลางสนามระหว่างเกมรอบชิงฯ ทั่นปูตินจับโยนใส่กรงหมีฐานสร้างความระส่ำในงานระดับประเทศไปแล้วหรือยังก็ไม่รู้

จบสิ้นสบายใจกันไปแล้ว เหลือก็แต่ฉันนี่แหละ นี่ยังเคว้งคว้างหาทางไปไม่เจอ วงการบันเทิงทำไมไม่มีเรื่องอะไรเลยวะ!! สงบเงียบเรียบร้อยกันดีจัง

คือ, ก็ไม่ได้เงียบกริ๊บขนาดไร้ความเคลื่อนไหวน่ะนะ ไอ้เรื่องใครเลิกกัน ใครท้องไม่ท้องก็ยังมีอยู่ แต่สำหรับฉันมันก็ค่อนข้างจะเป็นประเด็นส่วนตัวแบบไร้ข้อสรุปไปหน่อย งานเข้าแล้วไง ฉันจะหาอะไรมาปรนเปรอคุณผู้อ่านบันเทิงเชิงร้ายดีหว่า “เขียนเรื่องแฟนคลับดิ” – หลายเสียงแนะนำมา เออ น่าสนใจนะ

ฉันเป็นมนุษย์ไม่มีแฟนคลับ…แฟนคลับแบบ..แฟนคลับน่ะ แบบที่ทำป้ายไฟหรือไปดักรอเจอฉันที่ลานจอดรถหรือตามไปดูทุกงาน สร้างกลุ่มหรือแฮชแทคอะไรเฉพาะแบบที่เขาทำกันยุคนี้ คนที่ติดตามผลงานก็เป็นคนติดตามแบบสบายๆ ชิลล์ๆ เพราะคาดว่าถ้าเป็นคนที่จริงจังในพฤติกรรมมนุษย์คงทำใจให้ชอบฉันได้ยากหน่อย ผีเข้าผีออกเหลือเกิน ทำอะไรไม่ถนอมน้ำใจคนเอาเสียเลย

แต่ก็ใช่ว่าศิลปินท่านอื่นๆ จะแห้งแล้งเช่นชีวิตฉัน

มาตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อฉันที่ต้องมีพระเอกนางเอกคู่ขวัญ ที่ถ้าฝ่ายใดมีคู่ขึ้นมาต้องปิดกันเป็นพัลวันให้สังคมรู้ไม่ได้ จนมารุ่นเด็กๆ บอยแบนด์ สมัยฉันยังทำพิธีกรได้เจอบอยแบนด์สุดฮอตในยุคนั้นอยู่บ่อยๆ เพราะต้องสัมภาษณ์กัน ก็จะเจอโมเมนต์ประหลาดๆ ประเภทมาดักรอตามมุมต้นไม้หน้าบริษัทจนทุกคนขนานนามให้กลุ่มกรุ๊ปปี้นี้ว่า ‘ผีต้นเข็ม’ เพราะน้องๆ จะมาซุ่มโป่งตรงแนวต้นเข็มหน้าบริษัท ประหนึ่งนายพรานรอล่าเหยื่อที่ลงมากินดินโป่ง พอเห็นศิลปินที่รักเดินลงมาบ้างก็จู่โจมมอบของที่ระลึกเป็นตุ๊กตา เป็นดาวกระดาษ

ก็น่ารักดี ถ้าไม่คิดว่าตอนนั้นเป็นเวลาตีสองที่หนุ่มๆ เขาเพิ่งเลิกงาน แม่เอ๊ยยยย ฉันว่าใจแข็งๆ เจอน้องโผล่พรวดมาจากต้นเข็มกูยังแทบไม่เป็นสมประดี นี่แฟนคลับหรือเทพารักษ์คะลูก

แล้วก็ยังมีที่หนึ่งหนุ่มในวงไปให้สัมภาษณ์ว่าอาหารจานโปรดของเขาคือข้าวมันไก่ เท่านั้นแหละ เวลาได้ทำงานกับน้อง ฉันก็จะได้เห็นกองทัพห่อข้าวมันไก่และน้ำซุปมากองพะเนินเทินทึก สมมติว่าแฟนคลับมาร้อยคน ซื้อฝากคนละห่อก็ร้อยห่อเข้าไปแล้ว แต่นี่แฟนๆ มีมากกว่านั้น และก็ไม่ได้ซื้อแค่คนละห่อ น้องก็พยายามกินจนจะงอกหงอนเต็มที วันไหนไม่ไหวอยากกินผัดซีอิ๊วหรืออะไรอื่นขึ้นมาก็ต้องไปแอบกินให้ลับแลกลัวแฟนๆ เห็นแล้วจะเสียใจว่าซื้อข้าวมันไก่ของโปรดมาให้ทำไมไม่กินอะคะ? หรือถ้าพี่ชอบผัดซีอิ๊วหนูจะได้ไปซื้อให้อีก!!

เป็นความรักที่ท่วมท้นจริงๆ

กับอีกคนที่ฉันว่าน่าอัศจรรย์มาก ก็คือพระเอกลิเกที่เพิ่งเปิดตัวไปว่ามีลูกสาวนี่ล่ะ เราเคยร่วมแสดงละครกัน เป็นละครพีเรียดที่ต้องไปถ่ายทำแสนไกลกลางทุ่งนา ห้องน้ำก็ไม่มี ร่มไม้ให้พักพิงยังแทบไม่พออาศัย แต่ไม่ใช่อุปสรรคของแฟนคลับหรือในที่นี้คือ ‘แม่ยก’ กลุ่มใหญ่ที่ตามไปให้กำลังใจ

แม่ๆ สั่งเต็นท์มากางเลยจ้า เหมารถทัวร์กันมาดูขวัญใจ ดูไม่ดูเปล่า ยังไถ่ถามว่าอยากกินอะไร อยากได้อะไรพี่พระเอกใจดีก็หันมาถามดาราร่วมแสดงที่หน้าแห้งเพราะความร้อนว่าอยากกินอะไรมั้ย ฉันก็ตอบส่งๆ ไปว่า, ส้มตำค่ะ ก็อยากกินเนาะ แต่รู้แหละ ว่าใครจะไปหามาได้ กลางไร่กลางนาแดดจ้าขนาดนี้

วันรุ่งขึ้น กองถ่ายก็ยกกันไปที่สถานที่เดิม แต่เพิ่มเติมคือความตกตะลึง เพราะความรกร้างเมื่อวานหายไป และถูกเติมเต็มด้วยรถส้มตำที่ตั้งโต๊ะสับมะละกอ ย่างคอหมูกันตรงนั้น เลยถัดไปมีขนมกับไอศกรีมเป็นถังๆ มาตั้งรอ ไหนจะส้มสูกลูกไม้ เครื่องดื่มร้อนเย็นตั้งร้านกันเรียงเป็นตับ

สอบถามได้ความว่า ก็เห็นบ่นอยากกินกัน จะซื้อมาให้คนละถุงก็กลัวไม่ทั่วถึง อย่ากระนั้นเลย, แม่ก็เหมาร้านเขามาเปิดให้สั่งกินกันเลยจ้า

เรียกว่าเป็นลาภปากทีมงานผู้หิวโหยอย่างยิ่ง แต่กับพี่พระเอกลิเกนั้น เขาไม่สามารถเลือกกินอะไรได้แค่อย่างเดียว เพราะจะถูกจับจ้องจากแม่ๆ ว่ากินของใครมากกว่าของใครไปอีก เช่น พี่พระเอกลิเกกินส้มตำแต่ไม่กินไอศกรีม แม่ยกที่เหมาเจ้าไอศกรีมมาก็จะเสียอกเสียใจ ว่าความหวังดีไม่ได้รับการเหลียวแล น้อยใจยา ใช่สิ, ของฉันมันไม่ดีนี่! พี่เขาก็ต้องกินส้มตำ แล้วตามด้วยไอศกรีม

แต่ถ้ากินสองอย่างนี้แล้วไม่กินผลไม้ล้างปาก แม่ยกที่เหมาสวนมาก็จะน้อยใจยาขึ้นมาอีก ว่าผลไม้ของแม่ต้องพ่ายแพ้แก่ส้มตำแลไอศกรีม พี่เขาก็ต้องกินส้มตำ ไอศกรีม ผลไม้ให้ครบ ถ้ามีมากกว่านี้ก็ต้องกินให้ครบ อย่างละคำ อย่างละคำก็ได้ แต่ต้องกิน

ฉันมองไปก็ว่าคล้ายเจว็ดศาลพระภูมิเวอร์ชั่นมีชีวิตเต็มที ที่ต้องแตะเครื่องเซ่นอย่างละนิดอย่างละหน่อยให้ทั่วถึง พี่ก็เหนื่อยหน่อย แต่น้องอร่อยดีจัง

ก็ถ้าแฟนคลับยังรักใคร่เอื้อเอ็นดูกันประมาณนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเท่าไหร่ แต่จากการสอบถามและสังเกตุการณ์ (เออ ฉันเสือกอะ ยอมรับว่าอยากรู้) ก็ได้เห็นว่าเดี๋ยวนี้แฟนคลับไปไกลมากจริงๆ

อย่างกรณีล่าสุดที่น้องผู้หญิงเกิร์ลกรุ๊ปยอดฮิตเปิดช่องให้ใครถามอะไรมาก็ๆ ได้ ถ้าเธออยากตอบเธอก็จะตอบให้ ก็มีคนไปถามว่า, พี่น้ำหนักเท่าไหร่คะ

เอาจริงๆ ฉันก็นึกออกนะ ว่าคำถามนี้จะมองว่าคุกคามก็ได้ ว่าเอ๊ะ หล่อนมาว่าฉันอ้วนหรือเปล่าวะ หรือจะมองให้ดีก็ได้ ว่าเขาคงถามเพราะเห็นเราหุ่นดีสมส่วน เผื่อตัวไล่เลี่ยกันจะได้คุมน้ำหนักให้ใกล้เคียง โอ๊ยคุณ ผู้หญิงน่ะ ก็รู้กันนะ ว่าไม่ชอบให้ทักเรื่องอายุหรือรูปร่าง ฉันก็เคยด่าคนที่คอมเมนต์ว่าฉันอ้วนมาแล้ว ว่าขอบคุณมากที่วิจารณ์โดยไม่ได้ขอ แต่ทีนี้ประเด็นมันคือ, น้องโปรยมาว่า “ถามอะไรก็ได้ ถ้าตอบได้ก็จะตอบ” ก็มีคนถามอะไรก็ได้ตามที่น้องบอก ถ้าน้องรู้สึกถูกคุกคามไม่สบายใจ จะปล่อยเบลอไม่ตอบฉันว่าก็พอไหว แต่น้องเลือกตอบแบบกึ่งจริงกึ่งประชด กึ่งยิงกึ่งผ่าน ว่ารู้แล้วจะได้อะไรขึ้นมาจ๊ะ ได้เกรด 4 ตลอดปีการศึกษาเหรอ เท่านั้นล่ะ เป็นเรื่อง

น้องเจ้าของคำถามก็บ่นไง ว่าเอ้า อะไรวะ ก็บอกให้กูถาม กูก็ถามอะค่ะ งงใจจัง

แต่แล้วก็มีแฟนคลับ (บางคน -เน้น- บางคน) ส่งข้อความหลังไมค์ไปถึงเพจสถานศึกษาที่น้องเจ้าของคำถามเรียนอยู่ ว่าน้องมีพฤติกรรมก้าวร้าวไม่เหมาะสม ขอให้ทางสถานศึกษาออกมาเทคแอคชั่น ดูแลกันหน่อย ทางสถานศึกษาก็รับลูกและน้องเจ้าของคำถามก็ต้องออกมาขอโทษในที่สุด

อืม…..

หรือกรณีบุตรชายอดีตนายกรัฐมนตรี ไปกดไลก์ติดตามนักร้องที่ชื่นชอบ ก็มีกลุ่มแฟนคลับ (บางกลุ่ม -เน้น-บางกลุ่ม) ไปแสดงความ ‘เป็นห่วง’ และไม่พอใจที่คุณคนนี้มากดติดตามและชื่นชอบ ถึงขั้นทวิตออกมาต่างๆ นานา ขอร้องว่าอย่ามาชอบคนที่พวกเราชอบเลยนะ, ประมาณนี้

(วงในเขาว่ามา ว่าน่าจะเป็นเหล่าชิปเปอร์หรือสายคู่จิ้นที่จิ้นน้องคนนี้กับอีกคนอยู่ และหวงความเรียลของคู่ตัวเองมาก เลยไม่พอใจ- -นี่กูเขียนอะไรที่ไกลจากความรู้เดิมมาก เหมือนเรื่องฟิสิกส์สาขาวงการบันเทิง)

เรื่องก็จบลงที่ความแพ้พ่ายของฝ่ายชาย ได้แต่อันไลก์ไปอย่างเงียบๆ

อืม…..

ฉันก็บอกไม่ถูกว่าความรักแบบนี้มันคืออะไร เพราะอย่างที่บอกว่าฉันเองก็ไม่มีคู่รักคู่จิ้นคู่ชิปอะไร แม้จะมีแฟนคลับตามมาหา ฉันยังจำชื่อจำหน้าน้องไม่ได้อยู่บ่อยๆ ไอ้ประเภทโชคร้ายสุดๆ ก็คือมาหาฉันแล้วโดนฉันวานให้ปิดบ้านให้ก็มีมาแล้ว เลยงงๆ ถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของระดับนี้

มีกระทั่งไปบอกศิลปินที่ตัวเองชอบ ว่าจะไปเฮนเมมเบอร์คนอื่นแล้วนะ (คำแปล : จะเปลี่ยนไปชอบเมมเบอร์คนอื่นแล้วนะ) บอกต่อหน้าด้วย แล้วน้องเขาต้องทำหน้าแบบไหนนะ ขอโทษเหรอ? หรือยังไงล่ะ ฉันงง

ฉันว่าการเป็นนักแสดงของฉันนั้นก็ได้สำรวจหลากอารมณ์ของมนุษย์อยู่นะ แล้วก็เข้าใจความความรักก็ตั้งต้นมาจากความปรารถนาดี แต่การเลยจากความปรารถนาไปจนถึงความลุ่มหลงนี่ ส่วนใหญ่ก็จะได้เห็นหรือได้แสดงออกมาในหนังฆาตกรรมน่ะคุณ

มัน…เกินไปนะ สำหรับฉัน

อย่างไทยๆ ก็จิ้นกันทั้งที่รู้ว่าต่างคนต่างมีแฟนแล้ว จิ้นจนถ้าฉันเป็นแฟนคงกินยาฆ่าหญ้าตายหนีความจริงอันโหดร้าย ว่าทำไมกูดีไม่พอสำหรับแฟนตัวเองในสายตาแฟนคลับผู้สนับสนุนผลงานขนาดนี้วะ!!

ก็ถูกต้องที่ในแง่หนึ่งมันก็เป็นเรื่องดีงามน่าชื่นใจที่มีคนมารักมาชอบเรา แต่ออกมาตัดสินใจแทน คิดแทน หรือพูดแทนแบบนี้มันออกจะเกินไปหน่อยล่ะมั้งฉันว่า

แต่ก็อีกแหละ คนอย่างฉันมันจะไปเข้าใจอะไร้~ ทำงานมาจะสามสิบปีเข้านี่ ยังไม่เคยมีประวัติถูกจับคู่ให้จิ้นกับใคร แถมหนังที่มีเลิฟซีนทุกเรื่องๆ ที่ฉันเล่น ก็ไพล่มามีแต่คนริษยาฉัน ฐานที่ได้ใกล้ชิดหนุ่มหล่อในฝันมากมาย

ไม่ยักกะมีใครอิจฉาฝ่ายชายบ้าง ว่าได้จูบจริงกอดจริงกับฉัน เชอะ!! โลกไม่ยุติธรรม!!!

Illustration by Waragorn Keeranan

You might also like

---

“ไม่ได้ชิปนะ แต่…” สำรวจเบื้องหลังการเป็นสาววาย และผลลัพธ์ของคนขี้ชิป

4 February 2024

‘ตรงไทป์ แต่เป็นพระเอกฟิก’ Fictosexuality กับเหตุผลที่เรารักตัวละครในโลกสมมติ

10 October 2023

อำนาจของจิตปรุงแต่ง สู่เส้นทางของ ‘Fan Fiction’ และพื้นที่สร้างสรรค์ตัวตน

26 September 2023

ซาแซงกับแฟนคลับต่างกันตรงไหน? ชวนสำรวจมุมมองทางกฎหมายจะตามยังไงไม่ให้ศิลปินอึดอัดใจ

24 May 2023