ชอบแกล้งน้อง ไม่ชอบทำการบ้านวิชาคณิตศาสตร์ ช่วยแม่กรอกน้ำเข้าตู้เย็น
ชีวิตในโรงเรียนตอนเด็กๆ ช่วงปลายเทอม นอกจากตื่นเต้นว่าจะสอบได้ที่เท่าไหร่ ลุ้นว่าคุณครูจะเขียนถึงเราว่ายังไง สิ่งที่ลุ้นยิ่งกว่าการโดดยางอีไหล่อีหัว และการฟังคุณครูต้นเสียงร้องเพลงตะละบุ่มบุมบุมสุ่มให้หมู่ดอกทานตะวัน และหมู่นกแซงแซวออกมาทำการแสดงแล้วก็คือ ลุ้นว่าผู้ปกครองจะเขียนสมุดพกถึงเราว่ายังไงนี่แหละ
เปิดสมุดพกของคุณ และมารำลึกความหลังครั้งเยาว์วัยไปพร้อมๆ กัน
โมกข์ ศุภวงศ์
อาชีพ : Marketing researcher
“เป็นสมุดพกตอน ป.2 แม่เขียนว่าชอบวิชาวิทยาศาสตร์ เพราะว่ามีการทดลอง และชอบวาดการ์ตูนมาก ค่อนข้างหมกมุ่นเรื่องโปเกมอนมากๆ
จำได้ว่าตอนนั้นชอบเล่นไฟ กับ ผสมสารต่างๆ มาก เพราะอยากสร้างสิ่งแปลกๆ ขึ้นมา อย่างเวลาอาบน้ำก็ชอบเอาพวกแชมพู สบู่ แป้ง เครื่องสำอางของแม่มาผสมกัน ปั้นๆ มีเอาไปเผาไฟบ้าง ก็แอบหวังว่าจะได้อะไรเจ๋งๆ เหมือนในการ์ตูน สุดท้ายก็ได้แค่ก้อนแป้งกลมๆ ที่ต้องคอยแช่ตู้เย็นตลอดเวลาให้มันคงรูป ตอนนั้นชอบสัตว์ประหลาด (ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่) เพราะว่ามันแปลกดี แล้วโปเกมอนก็เป็นสัตว์ประหลาดยุคแรกๆ ที่เรารู้จักผ่านการ์ตูนช่อง 9 ก็เริ่มฝึดวาดการ์ตูนก็เพราะโปเกมอนนี้แหละ คุณพ่อเคยพาไป Toy R Us ที่สิงค์โปร์ซึ่งมี zone ขายของเล่นโปเกม่อนวางสูงตั้งแต่พื้นจนถึงเพดาน ตอนนั้นคิดอยู่ในใจว่า ที่นี่มันสวรรค์ชัดๆ”
กรุณพร เชษฐพยัคฆ์
อาชีพ : Jounalist
“ตอนนั้นอยู่ อนุบาล 3 แม่เขียนสมุดพกว่า เราชอบเรียนรู้ และเรียนได้เร็ว แต่ไม่รอบคอบ เชื่อฟังดี เข้ากับเพื่อนได้ ขี้แง ขี้อ้อนด้วย
“จริงๆ ก็จำไม่ได้มากว่าตอนนั้นเป็นยังไง แต่รู้สึกว่าตัวเองเรียนเก่ง 55555 ตอนนั้นน่าจะชอบไปโรงเรียนเพราะไปเล่น ชอบเล่นกับเพื่อนๆ มีแก๊งเพื่อนสนิท 4 คน ที่ตอนนั้นเราคิดว่าเราจะสนิทกันตลอดไป ชอบเล่นวิ่งไล่จับกับ จระเข้กินคนหลังเลิกเรียน ชุดพละจะแบ่งเป็น 2 สี สีเหลืองกับแดง สำหรับแข่งกีฬาสีด้วย เราอยู่สีเหลืองตลอด และคิดว่าสีเราเก่งที่สุด”
ณัฐนินท์ บุญฤทธิ์
อาชีพ : นักศึกษา
“ตอนนั้นเรียนอยู่ ป.2 แม่เขียนว่า รับผิดชอบได้บางเรื่อง เอาใจใส่การเรียนปานกลาง ชอบนอนดึกชอบดูทีวี ร่าเริงพูดเก่งมนุษยสัมพันธ์ดี บางครั้งขี้งอน เชื่อมั่นในตัวเอง สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง
“จำได้ว่าตัวเองทำการบ้านเสร็จแล้วไม่ค่อยส่งเพราะว่าขี้เกียจต่อแถวส่งการบ้านครู แถวมันยาว แล้วก็ต้องคุกเข่าลำบาก เลยทำเสร็จไว้เฉยๆ ไม่ส่ง ตอนนั้นรู้สึกว่านั่งคุยกับเพื่อนตอนคนอื่นไปส่งงานจะเป็นการใช้เวลาที่คุ้มค่ากว่า คะแนนเลยไม่ค่อยมี”
น้ำใส ศุภวงศ์
อาชีพ : Graphic Designer
“อนุบาล 1 แม่เขียนว่ากล้ามเนื้อขาและแขนไม่ค่อยแข็งแรง ทำให้ตกง่าย และเสียความมั่นใจในการวิ่งหรือขี่จักรยาน ตอนเช้ามีปัญหาเรื่องการตื่นนอนและโอ้เอ้ในการแปรงฟันอาบน้ำมาก คุณครูช่วยเน้นเรื่องนี้ด้วยนะคะ ความจำดี สามารถเล่านิทานยาวๆ ได้อย่างแม่นยำ แต่ไม่ชัด โดยเฉพาะ กน เป็น กง ขอคำแนะนำและรบกวนช่วยปรับปรุงเรื่องนี้ด้วยนะคะ
“ที่จำได้แม่นสุดคือเรื่องพูดไม่ชัด เพราะตอนนั้นแม่แก้ด้วยการให้มาพูดเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังทุกวัน ก็จะขึ้นต้นประโยคด้วยคำว่า
เรา : วังนี้
แม่ : วัน!
เรา : เป็ง
แม่ : เป็น!
เรา : วัง
แม่ : วัน!
เรา : ฉัง
แม่ : ฉัน!
เป็นแบบนี้เสมอ ซึ่งกิจกรรมนี้สามารถสะสมเป็นคะแนนได้ครั้งละ 1 แต้ม พอแต้มครบ ก็จะเอาไปแลกของสมนาคุณต่างๆ จากแม่”
ตั้งปณิธาน มั่นใจวงค์
อาชีพ : Social Editor
“เป็นคนที่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับสมุดพกเท่าไหร่ แทบจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครูหรือแม่เขียนอะไรลงไปบ้าง แม้แต่ความรู้สึกว่าเคยอ่านก็ยังเลือนๆ จนแม่เอามาให้ดูอีกครั้งตอนโต พอได้กลับมาอ่านก็รู้สึกแปลกใจปนขำ กระดาษแผ่นนี้อยู่ในสมุดพกตอน ม.2 ช่วงนั้นน่าจะเป็นช่วงที่ตั้งใจเรียนมากๆ (ไม่รู้ทำไมโตมาไม่เป็นแบบนั้น) เพราะเข้าเรียนม.ต้นของมงฟอร์ตแบบ EP (English Programe) จากเด็กที่จบชั้นประถมจากโรงเรียนในจังหวัดข้างเคียง ต้องมาเรียนในโรงเรียนอันดับต้นๆ ของภาคเหนือ แถมยังเรียนเป็นภาษาอังกฤษอีก ตาย!
“จำได้ว่าต้องปรับตัวเยอะมากๆ คนอื่นเขาเคยเรียน EP กันมาก่อนแล้ว ครูพูดอะไรมาก็ฟังรู้เรื่อง โต้ตอบได้เป็นเรื่องปกติ เราที่ถึงแม้จะพื้นฐานอยู่ แต่พอมาเจอจังๆ ถึงกับช็อก แต่ก็อยากตามคนอื่นให้ทัน เลยต้องขยัน เขียนแปลแทบทุกคำ ตั้งใจฟังทุกอย่างถึงจะไม่เข้าใจ โชคยังดีที่มีเพื่อนช่วยไม่งั้นคงไม่รอด
“พอโตมาได้อ่านสมุดพกก็แปลกใจ เพราะดูเหมือนครูจะมองว่าเราตั้งใจเรียนมาก แต่ตอนนั้นเราคิดว่าพยายามแค่ไหนก็ยังไม่พอ แต่ที่ขำก็คือ อ่านลายมือแม่ไม่ออก! (อย่าโกรธนะแม่) แต่สัมผัสได้เลยว่าตั้งใจเขียนสุดๆ ส่วนใหญ่เขียนชมซะด้วย รู้เลยว่าแม่กับพ่อดูเราอยู่ตลอด ขอบคุณที่เก็บเอาไว้ให้ได้อ่านนะครับ”
ชัญญา ศุภวงศ์
อาชีพ : product designer
“ในสมุดพกตอนอนุบาล 1 แม่เขียนว่า มีความรับผิดชอบต่อตนเองและบ้านมาก มีความห่วงใยผู้อื่น ขาดความเป็นตัวของตัวเอง คอยเลียนแบบคู่แฝดในบางครั้ง ไม่สามารถแยกแยะระหว่างการดุ ลงโทษเด็กอื่นของคุณครู โดยรับเอามาเป็นของตนเอง ทำให้เกิดความกลัวโดยใช่เหตุ
“ก็จำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง ที่เกือบลืมคือ ชอบทำงานบ้าน กับไม่สามารถแยกแยะการดุ (พออ่านก็นึกว่าอ๋อเออ ใช่เคยเป็น) ที่จำไม่ได้คือ ชอบเลียนแบบคู่แฝด (อันนี้จำไม่ค่อยได้เลยอะ) ตอนนั้นคงไม่ค่อย focus ด้านการคิดมั้ง”
วณัฐย์ พุฒนาค
อาชีพ : Content Writer
“ในรูปน่าจะเป็นอนุบาล 3 ตอนนั้นเรียนโรงเรียนที่ค่อนข้างเคร่งวิชาการ คุณแม่ค่อนข้างจริงจังกับการอ่านการเขียนเป็นพิเศษ ก่อนนอนต้องอ่านนิทานอีสปเล่มเล็กๆ แบบอ่านตามทั้งภาษาไทยและอังกฤษ ส่วนเรื่องเรียนอื่นๆ จำไม่ได้ จำได้แต่ไม่ชอบนอนกลางวัน ตอนเย็นมีโรตีมาขาย ชอบแอบไปซื้อมาแจกเพื่อน อันละ 3 บาท ได้เงินไปโรงเรียน 8 บาท โดยรวมแล้วมีความสุขดี”
อัษฎาวุธ บุญฤทธิ์ศักดิ์
อาชีพ : Video Editor
“ตอนนั้นอยู่ ป.6 พ่อเขียนในสมุดพกว่า ด.ช.อัษฎาวุธ เป็นเด็กเรียบร้อย มีความสนใจเรียนพอใช้ จึงขอคุณครูช่วย กวดขันในเรื่องการเรียน เพื่อจะได้สอบแข่งขันเข้าโรงเรียนรัฐบาลได้ จึงขอขอบคุณครูมา ณ ทีนี้ด้วย
“ตอนนั้นที่บ้านเครียดกับการสอบเข้า ม.1 มากๆ ต้องอ่านหนังสือทุกวัน ต้องเข้าโรงเรียนนี้ให้ได้ แต่สุดท้ายก็สอบไม่ผ่าน 5555 ที่โรงเรียนก็มีการเข้าโดยมีวิธีจับฉลากเข้าด้วย นี่ก็จับฉลากไม่ได้อีก เฮ้อ”
ปฐมพร สันติเมธี
อาชีพ : อาจารย์พิเศษ และนักศึกษาปริญญาเอก ด้านนโยบายสังคม
“อันนี้ไม่ใช่สมุดพก แต่เป็นคอมเมนต์งานจากแม่ สมัยเรียนอยู่ ชั้น ม. 2 ที่โรงเรียนจะให้ทำใบงานวิชาต่างๆ ในวิชาภาษาไทยก็ด้วยเหมือนกัน ตอนนั้นคุณครูให้เขียนคำขวัญ คำคม ร้อยแก้ว หรือร้อยกรอง ที่แสดงความรักทำเป็นใบงานให้แม่ แล้วให้แม่ตอบกลับความคิดเห็นกลับมา เราเองก็ไม่ได้เก่งภาษาไทยอะไรเลย แต่ก็แต่งกลอนไปเอาให้คำสัมผัสมันได้ คิดว่าก็ไม่ได้ไพเราะเท่าไหร่ แต่พอแม่ได้อ่านแล้วเขียนความเห็นกลับมา ปรากฏว่าแม่ประทับใจมากและภูมิใจในตัวเราสุดๆ ที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกรักแม่ออกมาเป็นบทประพันธ์ได้และรับรู้ว่าเขารักและอยากให้เราเป็นคนดี พออ่านความคิดเห็นของแม่ที่ตอบกลับมาแล้วก็ปลื้ม แอบคิดในใจว่า นี่ขนาดแต่งกลอนไปแบบไม่เพราะนะเนี่ย
“ตอนอยู่ ม.2 เป็นเด็กที่ดูเนิร์ดๆ หน่อย ตัวเล็กๆ ใส่แว่นหนาๆ แล้วก็นั่งหน้าห้องตลอด ที่จริงไม่ใช่เด็กเรียนอะไรหรอกค่ะแต่สายตาสั้นเพราะเล่นคอม สมัยนั้นกระแสญี่ปุ่นกำลังมาแรง เราก็เป็นสาวกอาราชิต้องตามอ่านฟิคและตามเซฟรูปในบอร์ดต่างๆ จนสายตาเสียเลยต้องนั่งหน้าห้องไม่งั้นมองไม่เห็น วิชาที่ชอบเรียนคือภาษาไทยกับสังคม เลยดีใจที่แม่ปลื้มใจมากกับผลงานการแต่งกลอนของเรา”