ความคิดล้านแปดผุดขึ้นมาในหัวเมื่อเราต้องย้ายออกจากบ้านไปอยู่อื่น “จะอยู่ได้มั้ย” “โฮมซิกจะทำยังไง” “อาหารการกินล่ะ” “จะใช้ชีวิตยังไง” มีหลายอย่างมากมายที่เราต้องปรับตัว
การจากบ้านไปอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ทำให้ใครหลายคนต่างบอกว่าสิ่งที่ต้องมีมากขึ้นคือความรับผิดชอบ แม้จะมีอาการคิดถึงบ้านบ้างแต่พวกเขาก็อยู่ได้ด้วยการหากิจกรรมทำ เช่นเล่นดนตรี หรือพูดคุยกับเพื่อน แล้วเมื่อคุณต้องย้ายจากบ้านไปอยู่ที่อื่น คุณปรับตัวอย่างไรบ้าง แชร์กัน 🙂
กุลนิษฐ์ จะยะสกูล
อาชีพ : ฟรีแลนซ์
เราย้ายมาอยู่คนเดียวที่กรุงเทพตอนเข้าปีหนึ่ง รู้สึกช่วงนั้นก็ไม่ค่อยได้ปรับตัวอะไรเยอะ อาจเพราะมีแม่มาอยู่เป็นเพื่อนช่วงแรกๆ รวมถึงกิจกรรมในมหาวิทยาลัยก็มีเยอะจนเราไม่เหงา ไม่ homesick เราใช้เวลาช่วงนั้นเต็มที่กับเพื่อนกับมหาวิทยาลัย พอหมดช่วงนั้นไปเราก็กลายเป็นคนที่ชินกับการอยู่ต่างที่ อีกอย่างที่เรารู้สึกได้คือการออกมาอยู่คนเดียว ทำให้เราต้องมีความรับผิดชอบเยอะมากขึ้น ทั้งงานบ้าน งานตัวเอง เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องทำ เพราะไม่มีใครช่วยเราแล้ว
วลัยกร วงศ์ปราโมทย์
อาชีพ : นักศึกษาปริญญาโท
เรื่องหลักๆ ก็คงเป็น homesick ยิ่งเวลามีปัญหาเครียดๆ ก็รู้สึกอยากกลับบ้าน อยากกลับไปเจอครอบครัวและเพื่อนๆ ซึ่งสิ่งที่เราทำได้คือหากิจกรรมคลายเครียดทำ หรือปรึกษากับคนที่ไว้ใจเพื่อระบายความเครียด ส่วนการปรับตัวเรื่องชีวิตการเป็นมีอยู่บ้าง ต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้นในทุกๆ เรื่อง พอผ่านไปสักพักก็ชิน จนเป็นเรื่องปกติ
รวิพล สุธราพันธ์
อาชีพ : อดีต online content editor
สำหรับเรา ช่วงแรกๆ อาจไม่ได้ปรับตัวมากเพราะอะไรๆ ก็ดูน่าตื่นเต้นไปหมด แค่ใส่หูฟังเดินฟังเพลงไปรอบๆ เมืองก็สนุกแล้ว แต่พออยู่ไปสักครึ่งปีนี่แหละ ก็ต้องเริ่มปรับตัวกับชีวิตที่ห่างบ้านมานาน สำหรับเราคือไปนั่งริมแม่น้ำเล่นกีตาร์ร้องเพลงไทยมันก็ช่วยได้เยอะมากแล้ว การได้ร้องได้ระบายในภาษาที่มันเข้าถึงหัวใจตัวเองมันเหมือนยกความเครียดทุกอย่างออกไปได้พักใหญ่ๆ เลย
นนทินิตย์ จิตต์มุง
อาชีพ : นักศึกษา
รู้สึกว่าตัวเองต้องมีความรับผิดชอบเยอะขึ้นมากๆ เพราะไม่มีใครมาคอยช่วยแล้ว ปกติเป็นคนขี้เซามากๆ ขนาดว่านาฬิกาปลุกก็ไม่ได้ยิน ถ้าอยู่บ้านแม่จะคอยปลุกถ้าเราไม่ตื่น แต่พออยู่คนเดียวนอกจากตั้งนาฬิกาเป็นสิบๆ รอบ แล้วยังต้องฝากเพื่อนโทรปลุกเผื่อไว้ด้วย ต้องคิดวางแผนมากขึ้นทั้งเวลาและการใช้เงิน เรื่องเงินสำคัญมากเพราะอยู่คนเดียวต้องจ่ายเองเต็มๆ เลยต้องคิดเยอะขึ้นว่าถ้าใช้ไปแล้วจะเหลือพอทั้งอาทิตย์ไหม กลายเป็นว่าเรามีข้อจำกัดเยอะขึ้น ต้องซื้อของที่จำเป็นก่อนของที่อยากได้
รัชดา อินรักษา
อาชีพ: general management
ด้านการใช้ชีวิตเราว่าไม่เท่าไหร่ แต่ที่ต้องปรับตัวหนักๆ เลยคือการดูแลทำความสะอาดเพราะอยู่บ้านไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่555 พอมาอยู่คนเดียวต้องทำทุกอย่าง ปรับตัวโดยการจัดตารางทำความสะอาดอาทิตละครั้ง คือเราจากบ้านมาตอนมาเรียนมหาวิทยาลัยลัย ซึ่งมันก็โฮมซิกแหละ แต่เพื่อนและรุ่นพี่ ก็ทำให้เรารู้สึกไม่เหงา
ดวงหทัย วิจิตรวรพันธุ์
อาชีพ : นักศึกษาปริญญาโท
รู้สึกว่าตัวเองต้องพยายามเข้าใจคนอื่นมากๆ เพราะมาจากต่างที่ ต่างประเทศ ต่างภาษากันด้วย ซึ่งพอพูดไม่รุ้เรื่องก็จบที่ภาษามือ เรื่องอาหารการกิน ต้องทำอาหารเองเยอะขึ้น เพราะข้างนอกมันแพง ด้านการเดินทางก็ต่างจากไทยมาก ทำให้เราต้องตรงต่อเวลา ถ้ามาไม่ทันรอบ หรือไม่โบกมือเรียก รถเมล์ก็จะผ่านไปเลย เรียกว่าต้องดูแลตัวเองมากขึ้น ต้องคิดตัดสินใจเองว่าจะไปไหน ทำอะไร กลับกี่โมง เพราะไม่มีใครมาคอยถามเหมือนตอนอยู่ไทย และประเด็นสำคัญคือคือ เงินหมด ต้องประหยัด
