พิษสวาทของทมยันตีจะก๊อป Ziska ของ Marie Corelli ตามที่โดนกล่าวหาหรือไม่ เราไม่รู้ (ทมยันตีบอกไม่ได้ก๊อปจ้า) บางคนบอกว่ามันเป็นธรรมเนียมของยุคนั้นที่จะหยิบยืมเอาเนื้อเรื่องบางอย่างจากต่างประเทศมาใช้ (ใครๆ ก็ทำ) ยุคนี้มันตื่นตัวเรื่องลิขสิทธิ์กันเยอะวัฒนธรรมเลยเปลี่ยนไป เอ้า ก็ว่ากันไป
เรื่องนี้ทำให้เราคิดไปถึงบทความใน Economist ปี 2014 ที่ว่า “เอ้า แล้วถ้าจะเดินทางสายก๊อป ควรก๊อปอย่างไรให้โปร” ซึ่งเราคิดว่าเป็นแนวทางที่ดีมาก (คือถ้ารักจะเชื่อแล้วว่าโลกนี้ไม่มีอะไรใหม่ เราต้องหยิบยืมบางสิ่งจากคนอื่นทั้งสิ้นแล้ว มันก็มีวิธี ‘ก๊อปที่ดี’ กับ ‘ก๊อปที่ไม่ดี’ อยู่)
ซึ่งเหล่านี้เขาบอกว่าคือวิธีการก๊อปที่ดีจ้ะ นัยหนึ่งก็จงอ่านขำๆ แหละ มันก็จิกกัด แต่นัยหนึ่งก็… เออเนอะ (แต่ไม่ได้บอกให้ก๊อปนะ นี่แน่ะๆ ขยิบตาแรง)
1. เธอต้องเป็นนักเขียนที่ดีก่อน นักเขียนที่ดีขนาดที่ว่าไม่ต้องก๊อปก็เขียนได้ แล้วเวลาเธอต้องไปหยิบยืมจากชาวบ้านมามันก็จะเนียนกว่า โดยเฉพาะถ้าไปหยิบของคนโปรๆ แล้วเอามาใช้แบบไม่เนียนเนี่ย ถ้าเธอไม่ใช่นักเขียนที่ดีแต่แรก มันจะเห็นชัดมั่ก
2. ถ้าจะก๊อป ให้ก๊อปของที่น่าเบื่อ อย่าก๊อปของที่หวือหวามา ให้ก๊อปของที่ ‘คอนเทนต์’ อย่าก๊อปของที่เป็น ‘ไอเดีย’ พวกข้อมูลอะไรต่างๆ ก๊อปแล้วโอเค ก๊อปได้ แต่พวกไอเดียที่มันออริจินัลมากๆ ก๊อปมา คนก็รู้อยู่ดี ‘อย่าก๊อป’
3. ก๊อปนักเขียนที่โลกไม่รู้จัก (เดี๋ยวนะ อันนี้เริ่มเลว) เออ แต่เขาบอกว่าถ้าไปก๊อปนักเขียนดังมา ใครๆ ก็รู้มั้ยว่าก๊อปมา ถ้าก๊อปนักเขียนที่ไม่ดัง คนก็ไม่ค่อยรู้ และถ้าก๊อปจากคนที่ไม่ได้รับการตีพิมพ์เลยยิ่งดี (โถ…)
4. ก๊อปแบบ Patchwrite คือการเขียนปะติดปะต่อเอา เปลี่ยนคำบ้าง เปลี่ยนโครงสร้างประโยค คือทำให้มากพอจนมันดูไม่ก๊อปน่ะ เขาบอกด้วยว่า “ถ้าอยากให้ปกป้องตัวเองได้หนักแน่นขึ้นก็ให้อ้างอิงถึงสิ่งที่ก๊อปมาในบรรณานุกรมด้วย แล้วก็บอกว่านี่เป็นการเขียนเพื่อแสดงความเคารพ (homage)” อุ้ย…
5. ก๊อปตัวเอง (self-plagiarise) อะไรที่เคยทำๆ มา เคยเขียนๆ มา ใช้มานั้นก๊อปได้ก๊อปดี เป็นวิธีที่นักเขียนใช้กันบ่อยเลย ว่าบางทีมันก็เขียนไม่ทันนี่หน่า ขอก๊อปตัวเองที่เคยเขียนมาแล้วหน่อยละกัน
6. จงดัง (Be Famous) อันนี้อย่างกับกรณีซาร่า(โดนกล่าวหาว่า)ก๊อปดีไซน์ของชาวบ้านที่ไม่ดังมา ก็คือถ้าดังกว่าก็ชนะ (อ้าว!)
7. ไม่อย่างนั้นก็จงไม่ดัง (Stay obscure) เพราะคนน่ะชอบล้มยักษ์อยู่แล้ว (เช่น เปิดโปงทมยันตีก็จะดูเท่กว่าเปิดโปงนายเอที่ไหนไม่รู้) ดังนั้นถ้าเราไม่ดัง ก็อาจไม่ควรค่ากับการเปิดโปง
อย่างที่บอก!! ว่านี่เป็นบทความกึ่งจริงกึ่งขำ ดังนั้นเราไม่ได้บอกให้ไปก๊อปชาวบ้าน แต่ถ้าจะก๊อปก็จงก๊อปอย่างมีสติสัมปชัญญะหน่อย ใส่ความเป็นตัวเองเข้าไป ทำทุกอย่างจนผลลัพธ์มันไม่ก๊อป และเราภูมิใจพอที่จะปล่อยมันออกไปนั่นแหละถึงจะดี!
เรียบเรียง (ก๊อป) จาก http://www.economist.com/…/…/2014/06/intellectual-dishonesty