กว่าจะได้กินเบียร์รสชาติดีๆ สักแก้วนี่มันยากลำบากเนอะ ในฐานะผู้บริโภคก็ไม่รู้ว่าจะหากินได้ที่ไหน อะไรอร่อย มีสรรพคุณยังไง เพราะไม่เห็นโฆษณาลอยมาผ่านตาบ้างเลย แต่ในฐานะผู้ประกอบการเองก็ยุ่งยากไม่แพ้กัน เพราะต้องถ่อไปต้มกันไกลถึงนู้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน นอกประเทศ
หลายครั้งที่ดื่มเบียร์เข้าไป รู้สึกว่า อื้มมม รสสัมผัสยอดเยี่ยม นุ่มปากนุ่มคอเหลือเกิน ไหน ขอพลิกหลังขวดหลังกระป๋องดูสักหน่อยว่า made in ประเทศอะไร แล้วก็พบว่าเป็นประเทศที่มีเบียร์ตัวดังๆ ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเบลเยี่ยม เวียดนาม กัมพูชา หรือออสเตรเลีย
แต่พอเลื่อนสายตาขึ้นไปข้างบนอีกนิด จะพบว่า อ้าว imported and distributed by จังหวัดข้างๆ เราเองนี่หว่า ทั้งกรุงเทพ เชียงใหม่ โคราช แล้วทำไมต้องใส่ไปต้มไกลถึงต่างประเทศด้วยนะ?
เพราะกฎหมายหรือเปล่า กฎหมายไทยไม่น่ารักหรือเปล่า? ที่กำหนดฐานการผลิตขั้นต่ำสูงจนผู้ประกอบการรายย่อยต้มเบียร์อร่อยๆ ขายไม่ได้ แถมต้มมาแล้วก็ไม่อนุญาตให้โฆษณาอีก
แล้วเป็นไงล่ะ? พอได้รางวัลมา ก็ต้องรับในฐานะประเทศอื่น แล้วเมื่อไหร่จะมีชื่อประเทศไทยติดอยู่ในโพลนั้นบ้างนะ อะไหนๆ ก็ไหนๆ ขอประกาศให้รู้เลยละกันว่าเบียร์คราฟต์ไทยจริงๆ แล้วมีดีมากมาย เพียงแต่ต้องไปต้มที่ต่างประเทศแล้วนำเข้ามาขายก็เท่านั้น งั้นมาดูกันว่าแต่ละแบรนด์หนีไปต้มที่ประเทศไหนกันบ้าง
