ในชีวิตคนเราหนึ่งคนจะมีเรื่องให้เศร้า เหงา ทุกข์ กันมากแค่ไหน เรื่องที่ทำให้เราต้องกลับบ้านมา มองหาพื้นที่ซุกซ่อนตัวเองจากสายตาโลกภายนอก แล้วปล่อยให้แรงโน้มถ่วงนำพาหยดน้ำตาร่วงหล่นไปพร้อมกับการเยียวยาตัวเองจากภายในอย่างช้าๆ นับจากวันแรกที่เราปล่อยโฮอย่างไม่กลัวขายหน้าหมอ และพยาบาลในห้องคลอด ช่วงชีวิตของคนหนึ่งคนก็มีเรื่องให้ต้องเสียน้ำตากันอยู่บ่อยครั้ง
เพราะไม่มีไทม์แมชชีนข้ามไปดูเหตุการณ์ในวันข้างหน้า เราจึงไม่อาจรู้ได้เลยว่าตลอดชีวิตของเราจะมีเหตุการณ์ที่ฉุดดึงความรู้สึกผ่านเข้ามาอีกกี่ครั้ง สิ่งเดียวที่พอทำได้คือการเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมกับการเติบโตขึ้น มองหาพื้นที่ส่วนตัวที่ไว้ใจได้ ที่ที่เราจะสามารถเป็นตัวของตัวเอง แสดงความโกรธ เกรี้ยวกราด เสียใจออกมาได้อย่างเต็มที่ ตลอดจนสามารถซุกซบใบหน้าลงร้องไห้ จนกว่าจะหลับไปพร้อมน้ำตาที่ถูกซับจนแห้งเหือดลง
ใครบอกว่าเป็นเด็ก เจ็บสุดก็แค่หกล้ม?
ไม่นับอุบัติเหตุตกต้นไม้ โดนหวายของแม่ หรือทำมีดบาดนิ้ว เชื่อว่าความเจ็บปวดของช่วงเวลาวัยเยาว์ที่หนักหนาสาหัสที่สุดยังไงก็ไม่ใช่แค่หกล้มเป็นแน่ เพราะในชีวิตคนเราคงไม่มีช่วงเวลาไหนที่เราสามารถใช้ชีวิตโดยที่หัวใจยังไม่มีภูมิคุ้มกันได้เท่าช่วงเวลาเป็นเด็กอีกแล้ว เพราะฉะนั้นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับเราในช่วงเวลานี้จึงมักทิ้งรอยแผลเป็น ลึกบ้าง จางบ้าง เอาไว้ในชีวิตของเราเสมอๆ
โดยเฉพาะกับสังคมทุกวันนี้ที่การ Bully หรือกลั่นแกล้งกันในโรงเรียนยกระดับความรุนแรงขึ้นทุกวันๆ ไม่ใช่แค่เจี๊ยบตัดหนังยางน้อยหน่า หรือไจแอนท์แกล้งโนบิตะอีกต่อไป แต่ลามไปถึงการล้อเลียน กีดกันคนที่แตกต่างจากตัวเอง การยกพวกรุมทำร้ายร่างกาย ไปจนถึงการ CyberBully ที่สามารถทำได้ง่าย แต่สร้างความเจ็บใจ และอับอายให้กับผู้ถูกกระทำไม่น้อย เมื่อความเจ็บช้ำทำให้ต้องเสียน้ำตา ถึงแม้ว่าการวิ่งไปฟ้องครู หรือพ่อแม่อาจจะไม่ใช่หนทางที่คูลนัก แต่การบอกให้ใครสักคนได้รับรู้ถึงความอึดอัดภายในใจก็ดีกว่าเก็บมันเอาไว้คนเดียว ซึ่งหากถึงที่สุดแล้วเมื่อไม่มีใครเลยที่สามารถแก้ปัญหาให้เราได้ ก็จงอย่าเพิ่งยอมแพ้ ให้เวลากับตัวเองได้คิดทบทวนหาทางออก ทิ้งตัวลงบนที่นอน ให้หมอนช่วยโอบกอด และซับน้ำตา บอกตัวเองว่าฉันจะเข้มแข็งขึ้นในวันพรุ่งนี้ ถึงไม่มีโดเรม่อนแต่ฉันก็จะเป็นโนบิตะที่เอาชนะการกลั่นแกล้งของไจแอนท์ได้ด้วยตัวฉันเองคนเดียว เพราะอย่างน้อยถ้าครั้งหน้าจะต้องร้องไห้ ก็ขอให้เป็นน้ำตาที่ฉันรู้ว่าฉันได้สู้เพื่อตัวเองแล้ว
เพราะเป็นวัยทำงานจึงเจ็บปวด (ยิ่งกว่า)
ถ้ามีใครสักคนกล่าววลีฮิตที่มาจากปกหนังสือกับคุณว่าเพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด จงเชื่อเถอะว่าเมื่อคุณเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แล้วต้องลงสนามใช้ชีวิตจริง มันเจ็บปวดกว่ากันเยอะ ลืมสังคมการรับน้องในมหาวิทยาลัยที่มีบทลงโทษเป็นการวิ่งรอบสนาม หรือลุกนั่งไปได้ เพราะในโลกที่เพื่อนร่วมงานบางคนรอแทงข้างหลัง รุ่นน้องรอแย่งที่ รุ่นพี่ก็เอาแต่จะโยนงานมาให้ มันเป็นอะไรที่สาหัสกว่านั้นเยอะ ไหนจะสิ้นเดือนที่โลกแห่งความจริงในรูปแบบใบแจ้งหนี้ค่าน้ำค่าไฟ ค่าคอนโด ค่าผ่อนรถ ค่าบัตรเครดิตเข้ามาสะกิดให้ตื่นจากความฝันถึงทริปยุโรปอันสวยหรู ไหนจะความเหงาเปล่าเปลี่ยวที่ต้องจากบ้านมาอยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ ไหนจะต้องตอบคำถามตัวเอง และคนรอบข้างถึงอนาคตที่แม้แต่ตัวเองก็ยังมองไม่เห็น เราต่างใช้ชีวิตอย่างฟันเฟืองที่เคลื่อนไปข้างหน้าโดยไม่รู้จุดหมาย ทั้งๆ ที่บางครั้งภายในใจนั้นแสนว่างเปล่า ทำงานหนักเพื่ออนาคตจนไม่มีเวลาใช้ชีวิตให้เป็นชีวิตว่าเจ็บปวดแล้ว แต่ทำงานหนักทุกวันๆ โดยไร้จุดหมายปลายทางนั้นฟังดูเจ็บปวดยิ่งกว่า และหลายครั้งที่โลกแห่งความเป็นจริงทำให้เราต้องเสียน้ำตา จงอย่าอายที่จะปล่อยให้มันไหล ให้เตียงนุ่มที่เราคุ้นเคยโอบกอดความเหงา ความเศร้า ความไม่เข้าใจต่างๆ ไว้ ให้การหลับฝันเติมพลังแรงกายแรงใจให้เราพร้อมลุกขึ้นสู้ในวันใหม่ ไม่ผิดหรอกที่เราจะท้อบ้าง ร้องไห้บ้าง ก็ชีวิตมันไม่ใช่นิยายนี่นะ สุขบ้าง เศร้าบ้าง พอเช้าวันใหม่ก็ได้เวลาตื่นมาสู้กันต่อไป
เช้าวันใหม่ ความสุขของวัยชรา
ชีวิตคนเราก็เหมือนเพลง ต่อให้เพราะแค่ไหน บรรเลงผ่านท่อนฮุคกี่ครั้งกี่คราว แต่วันหนึ่งก็ต้องปิดฉากลง เมื่อชีวิตเดินทางมาถึงทำนองท่อนสุดท้าย เราต่างก็เลือกได้ว่าจะให้มันจบลงอย่างสนุกสนาน หรือเรียบง่ายงดงาม เมื่อเราผ่านช่วงเวลาชีวิตอันสมบุกสมบันมาหลายสิบปี ทดลองทำอะไรก็หลายอย่าง ช่วงเวลาบั้นปลายของชีวิตหลังเกษียณจึงเป็นช่วงที่ควรได้พักผ่อน และเสพสุขให้เต็มที่ หลายคนที่ยังหลงใหลในดนตรี กีฬา หรืองานศิลปะก็อาจจะถือเอาช่วงเวลานี้ออกไปสมาคม และเรียนรู้เพิ่มเติมร่วมกับเพื่อนใหม่ ส่วนใครที่ยังมีจิตวิญญาณของนักเดินทางอยู่ในตัว ก็อาจถือโอกาสนี้ไปสำรวจโลกกว้างร่วมกับลูกหลาน
ถึงแม้อายุจะมากจนห่างจากคนอื่นๆ ในครอบครัวไปไกลแต่ก็ใช่ว่าคุณตาคุณยายวัยชราจำต้องใช้ชีวิตคนเดียวโดดเดี่ยวแบบเหงาๆ เมื่อกินอาหารที่ดี หมั่นออกกำลังกายเบาๆ นอนหลับพักผ่อนบนที่นอนดีๆ ให้เต็มที่ เราต่างก็จะสามารถมีเช้าวันใหม่ที่สดใส และพลังงานในการออกไปใช้ชีวิตได้ไม่ต่างอะไรจากคนหนุ่มสาวเลย จงจำไว้เสมอว่าไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ แต่ตราบใดที่เรายังมีเช้าวันใหม่ให้ใช้เมื่อนั้นเรายังคงมีชีวิต …สวัสดีวันจันทร์
สนับสนุนการพักผ่อนให้เต็มที่ แล้วออกไปใช้ชีวิตเช้าวันใหม่โดยที่นอน Lunio https://lunio.co.th ที่นอนคุณภาพสูงที่ออกแบบมาเพื่อรองรับสรีระของร่างกาย และแรงกดทับ ช่วยให้นอนหลับสบาย ลดอาการปวดหลัง ระบายอากาศได้ดี ลดอาการเกิดโรคภูมิแพ้ และช่วยป้องกันไรฝุ่น ผลิตจากวัสดุคุณภาพพิเศษ 3 ชั้น ได้แก่ ยางพารา คูลเจลเมมโมรีโฟม และโพลียูรีเทน มาในรูปแบบสุญญากาศจึงง่ายต่อการขนย้าย เหมาะกับผู้ใช้ทุกเพศทุกวัย ตลอดจนที่พักอาศัยทุกรูปแบบ
เมื่อเจอปัญหาอะไรมา คุณเคยคิดอยากหนีไปไกล ๆ ไหม?.หนีไปพักกาย พักใจ ไกลถึงอวกาศ…กับที่นอน Lunioดูข้อมูลเพิ่มเติมคลิก : https://lunio.co.th/.#LUNIO #ที่นอนLunio #ลูนิโอ #LunioMattress #LunioSleep #เบาสบายไร้แรงโน้มถ่วง"
Posted by Lunio on Friday, July 20, 2018
