เรื่องราวร้อนๆ สำหรับคนเขียนการ์ตูนในไทยช่วงนี้ ก็คงไม่พ้นการที่นักเขียนการ์ตูนไทยท่านหนึ่งเปิดเผยข้อมูลว่า ได้รับการทาบทามจากเกาหลีเพื่อให้ไปเขียนการ์ตูนโป๊ โดยมีค่าจ้างที่ค่อนข้างงามไม่น้อยทีเดียว จากนั้นความเห็นดังกล่าวก็ได้เปลี่ยนเป็นสงครามดราม่าด่าว่าคนเขียนการ์ตูนโป๊แทน
ในประเทศไทยนั้น ‘วัตถุหรือสิ่งของลามก’ ทุกอย่างนั้นผิดกฎหมายอยู่แล้ว แถมยังมีคดีตัวอย่างหลายคดีที่ตัดสินว่าคนเผยแพร่ และคนค้าถูกตัดสินว่ามีความผิดจริงมาแล้ว ดังนั้นการ์ตูนโป๊แบบไทยๆ เองก็ไม่น่าจะมีที่ยืนอยู่ได้ ในทางกลับกัน การ์ตูนแนวเซอร์วิสหรือเน้นหนักการโชว์สัดส่วน (ไม่ว่าจะเพศใดก็ตาม) ยังเป็นที่นิยมของตลาดทั้งไทยและเทศอยู่ดี
Fakku.net
และนี่คือสิ่งที่ศาลวินิจฉัยว่าเป็น ‘สิ่งลามก’
– ภาพหญิงเปลือยกายกอดชาย
– ภาพหญิงสวมแต่กางเกงในโปร่งตา มีผู้ชายนอนกอด มือโอบบริเวณทรวงอก
– ภาพหญิงเปลือยกายท่อนบนใช้มือกดหูโทรศัพท์กดที่อวัยวะเพศ
– ภาพหญิงเปลือยกายมีแหคลุมตัว มือข้างหนึ่งกุมนมอีกข้างหนึ่งกุมอวัยวะเพศ
– ภาพหญิงเปิดเสื้อให้เห็นนมล้วง มือเข้าไปในกระโปรง
– ภาพหญิงเปลือยสวมกางเกงใน มือล้วงไปที่อวัยวะเพศ
– ภาพหญิงเปลือยสวมกางเกงขาสั้น มือข้างหนึ่งล้วงไปจับที่อวัยวะเพศ ภาพดังกล่าวแม้ไม่เห็นอวัยวะเพศชัดเจนแต่มีลักษณะยั่วยุกามารมณ์
Digiket.com
จากข่ายข้างต้นก็เห็นได้ชัดว่าฝ่ายกฎหมายไม่โอเค ฝ่ายหนึ่งยังอยากได้ เหลืออีกหนึ่งฝ่ายที่ยังไม่ได้ออกความเห็นอะไร ด้วยเหตุนี้เอง เราจึงไปเสวนากับคนเขียนการ์ตูนโป๊เพื่อให้ได้มุมมองที่ชัดเจนขึ้น
การ์ตูนโป๊ในไทย
อาจจะดูแปลกอยู่บ้าง แต่นักเขียนการ์ตูนที่เราได้ไปพูดคุยกันมาต่างเข้าใจดีว่า ‘การ์ตูนโป๊’ ที่พวกเขาเขียนกันมันผิดอย่างที่กฎหมายว่าเอาไว้ นักเขียนท่านหนึ่งถึงกับเทียบเคียงว่า การ์ตูนโป๊ของไทยอยู่ในสภาพที่ “มีตัวตนอยู่ แต่ทุกคนก็พยายามทำตัวว่ามันไม่มี” (มาเป็นผีเลย)
Digiket.com
คนเขียนการ์ตูนโป๊บ้านเรามีอยู่หลายกลุ่ม ผลิตผลงานออกมาหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นแนวสาวโนตมเกินจริง, หนุ่มเป้าบึ้มกล้ามใหญ่ หรือจะแนวกุ๊กกิ๊กน่ารักอีโรติกก็พอจะมีให้เห็นบ้าง แล้วก็แน่นอนว่าพวกเขาไม่ค่อยอยากจะโปรโมทตัวเองเท่าไหร่นัก เพราะถ้าดังมากไป สุดท้ายลูกค้าที่เข้าหาอาจเป็นสายตำรวจแทน หากถามว่าแล้วแนวไหนป๊อปสุด ทุกท่านให้คำตอบว่าไม่แน่ใจ ซึ่งก็ไม่แปลกนัก เพราะรสนิยมทางเพศของคนแต่ละกลุ่มย่อมไม่เหมือนกัน
แล้วแบบนี้มีไหมที่นักวาดไทยที่อยากเดินในสายนี้จะมีงานการ์ตูนโป๊แบบประจำทำ คำตอบคือ ‘มี’ อย่างนักเขียนไทยบางคนก็ไปเดบิวงานสายนี้ในประเทศญี่ปุ่น หรือกรณีของบริษัทเกาหลีที่เราพูดไปในตอนต้นบทความก็เป็นลักษณะเดียวกัน
การ์ตูนโป๊ในต่างประเทศ
ในประเทศญี่ปุ่นที่มีการขายการ์ตูนโป๊อย่างโจ่งแจ้งนั้น แท้จริงแล้วไม่ได้ขายทั่วไปตามร้านสะดวกซื้อ แต่ของเหล่านั้นจะอยู่ในมุมเฉพาะ เว็บไซต์ที่ขาย E-Book โดยเฉพาะ หรือตามงานเฉพาะ แถมยังต้องมีการเซ็นเซอร์เครื่องเพศในระดับหนึ่งก่อนจึงถือว่าถูกกฎหมาย (ที่อ่านกับแบบ Uncensored ถ้าไม่ใช่เวอร์ชั่นเฉพาะกิจ / เวอร์ชั่นปลาทอง / เวอร์ชั่นมีคนตัดต่อให้ใหม่ ก็น่าจะเป็นของผิดกฎหมายแล้วล่ะจ้ะ)
ในฝั่งอเมริกากับยุโรป ก็ต้องมีการตรวจสอบอายุผู้ซื้อกับเนื้อหากันก่อน แต่ก็ถือว่าพวกเขาไม่ได้ปิดกั้นเรื่องเหล่านี้แบบที่เราทำกันอยู่ แต่นั่นไม่ได้แปลว่าผู้เขียนการ์ตูนโป๊เหล่านี้อยากจะอยู่เหนือกฎหมาย จริงอยู่ที่การมีกฎ มีกรอบ มีระเบียบ ย่อมทำให้พวกเขาสามารถขายงานได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนแอบขายยากันตามมุมตึก แถมตอนยื่นภาษีก็จะได้แสดงตัวชัดเจนอีกต่างหาก
Jlist.com
ในทางกลับกัน ก็มีกฎหมายบางข้อที่สร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้กับคนเขียนได้เหมือนกัน อย่างกฎหมายควบคุมภาพสื่อลามกอนาจารเด็ก ที่ในญี่ปุ่นกลายเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นมาเพราะการตีความคำว่า ‘เด็ก’ ของตัวบทกฎหมายนั้นกว้างเกินไป อย่างเช่น ถ้าตัวละครในการ์ตูนนั้นมีเครื่องเพศไร้ซึ่งไรขน ก็อาจจะโดนกฎหมายดังกล่าวเล่นงานได้ ซึ่งกฎหมายส่วนนี้ในไทยเองก็ยังคลุมเครืออยู่เช่นกัน
ตราบเท่าที่มนุษย์ยังมีความกำหนัดในตัว การขจัดสิ่งกระตุ้นนั้นคงไม่ใช่คำตอบที่ถูกที่สุด การเปิดช่องเพื่อช่วยบรรเทาบ้างน่าจะเป็นคำตอบที่ดีกว่า และบางที รายได้ส่วนนี้อาจจะกลายเป็นภาษีที่ช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศอีกแรง
อ้างอิงข้อมูลเพิ่มเติมจาก
