ไม่มีบ้านไหนไม่เคยทะเลาะกันหรอก คนอยู่ด้วยกัน มันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้างเป็นธรรมดา เถียงกันบ้าง ไม่พอใจกันบ้าง เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ งอนกัน ไม่คุยกัน แต่สุดท้ายยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
The MATTER ชวนมาแชร์ประสบการณ์กันว่าคนที่พวกเขาชอบทะเลาะด้วยบ่อยๆ เป็นใคร และพวกเขาผ่านสถานกาณ์ต่างๆ เหล่านั้นมาได้อย่างไร ซึ่งแม้ว่าอาจจะไม่ได้รบราฆ่าฟัน แย่งชิงสมบัติกันอย่างในละคร แต่ก็ต้องยอมรับว่าการทะเลาะกับคนที่บ้านก็สร้างความปวดใจเป็นพิเศษคือเราต่างเชื่อว่าความรักในครอบครัวเป็นความรักที่ไร้เงื่อนไข (และเป็นสากล) ดังนั้น การที่เราถูกคนที่เราผูกพันทำร้าย เราก็เลยยิ่งรู้สึกเจ็บมากกว่าโดนคนอื่นทำร้ายนั่นเอง ถ้าเลือกได้ก็คงไม่มีใครอยากเลาะกันหรอกเนอะ
A
เราเคยทะเลาะกับที่บ้านเรื่องเอาแต่อยู่ในห้องไม่ยอมลงมานั่งคุยกันบ้าง กลายเป็นเรื่องใหญ่โต หาว่าเราไม่สนใจคนอื่น สนใจแต่ตัวเอง ซึ่งเรารู้สึกว่าไม่ใช่ละ ก็เถียงๆ กัน หลังจากนั้นก็เลยลงมาทำอะไรข้างล่างแทน ไม่ขลุกอยู่แต่ในห้อง นอกจากจะง่วงก็ขึ้นไปนอน พอตื่นก็ลงมาอยู่ข้างล่าง ตอนกลางคืนสองสามทุ่มค่อยแยกย้ายห้องใครห้องมัน ตัดปัญหาไป
จรัญ
เราเคยทะเลาะกับพี่สาวคนโต เพราะเขาเป็นคนที่ใช้เงินเก่งและดื้อมากกกกก เวลาอยากได้อะไรก็มักมาขอที่บ้าน ครั้งนึงก็หลายพันหลายหมื่น ซึ่งเราไม่ชอบมากๆ พอรู้ก็จะหัวร้อน ตอนแรกๆ ก็โมโหนะเพราะที่บ้านก็จะตามใจตลอด แต่หลังๆ ก็เริ่มปล่อย ที่บ้านก็คิดกันว่า ถ้าเขาอยากได้นู่นนี่ ก็ให้ทำงานหาเงินเอาเอง ไม่ตามใจแล้ว เพราะเป็นผู้ใหญ่แล้วต้องรู้จักรับผิดชอบชีวิตตัวเองให้ได้
มะลิลา
คนใกล้ตัวที่สุดคือน้องค่ะ ทะเลาะกันเกือบทุกวัน อย่างเรื่องล่าสุดคือเรื่องชาร์จ notebookเรานึกได้ว่าแบตมันจะหมด เลยฝากน้องชาร์จให้หน่อย แต่น้องยังไม่ทำ บอกว่าเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวทำให้ สรุปว่าตื่นเช้ามา น้องลืมชาร์จค่ะ เราเลยโกรธมาก ไม่คุยกันไป 1 วัน พอเวลาผ่านไป ก็เหมือนจะลืมๆ แล้วก็กลับมาคุยกันปกติ แต่น้องเป็นคนเริ่มคุยก่อนนะ555555
บุฟเฟต์คือนิพพาน
เราทะเลาะกับพี่ เพราะเขามาขอเงินบ่อยๆ ไม่ยอมทำงานทำการ โกรธ โมโห ถ้าเกิดว่าทำงาน แล้วเงินไม่พอใช้ ก็ยังรู้สึกอยากช่วย แต่นี่ไม่ทำงาน ก็เลยไม่มีเงินใช้ เราก็ให้บ้างไม่ให้บ้างแล้วแต่อารมณ์ตอนนั้น เลยทำให้ทะเลาะกันเป็นประจำ เราก็ปล่อยให้เวลาผ่านไป
แม่เย็น
จริงๆ ก็เคยทะเลาะกับทุกคนในบ้านนะ ทั้ง พ่อ แม่ พี่ มีทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ แต่ด้วยความที่มันอยู่บ้านเดียวกัน ก็ไม่มีที่ให้หนีไปไหน ก็เจอกันอยู่ดี ถึงจะไม่พูดกันหลายวัน แต่การกระทำเขาก็เหมือนเดิม ดูแลเหมือนเดิม ทำทุกอย่างเหมือนเดิม ก็ยิ่งทำให้ดีกันง่ายขึ้น เรารู้สึกว่าเราก็ทำตัวดีกับครอบครัวนะ ก็มีวันที่หลุดบ้าง แต่รู้สึกว่าไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่ให้อภัยหรือโกรธจริงๆ หรอก เพราะสุดท้ายเราก็คือครอบครัวเดียวกัน
